Kritische rassentheorie
Kritische rassentheorie is een moderne benadering van sociale verandering, ontwikkeld vanuit de bredere kritische theorie, die is voortgekomen uit het marxisme. Critical Race Theory (CRT) benadert kwesties als rechtvaardigheid, racisme en ongelijkheid, met een specifieke bedoeling om de samenleving te hervormen of opnieuw vorm te geven. In de praktijk wordt dit vrijwel uitsluitend toegepast op de Verenigde Staten. Kritische rassentheorie is gebaseerd op verschillende belangrijke aannames. Onder deze zijn de volgende:
• Amerikaanse regering, wet, cultuur en samenleving zijn inherent en onontkoombaar racistisch.
• Iedereen, zelfs degenen zonder racistische opvattingen, bestendigt racisme door die structuren te ondersteunen.
• De persoonlijke perceptie van de onderdrukten - hun 'verhaal' - weegt zwaarder dan de acties of bedoelingen van anderen.
• Onderdrukte groepen zullen de nadelen nooit overwinnen totdat de racistische structuren zijn vervangen.
• Ras- of klassengroepen van onderdrukkers veranderen nooit uit altruïsme; ze veranderen alleen voor eigen voordeel.
• De toepassing van wetten en grondrechten moet verschillend zijn op basis van het ras of de klassengroep van de betrokken persoon(en).
Kortom, de kritische rassentheorie veronderstelt dat alles in de Amerikaanse samenleving door en door racistisch is, en dat minderheidsgroepen nooit gelijk zullen zijn totdat de Amerikaanse samenleving volledig is hervormd. Dit standpunt is uiterst controversieel, zelfs in seculiere kringen. Kritische rassentheorie wordt vaak voorgesteld als een oplossing voor blanke suprematie of blank nationalisme. Maar in de praktijk doet het in wezen niets anders dan het omkeren van de onderdrukten en onderdrukkende groepen.
Vanuit politiek oogpunt sluit de kritische rassentheorie nauw aan bij concepten als communisme, marxisme, nationalisme, progressivisme, intersectionaliteit en de moderne versie van sociale rechtvaardigheid. Strikt genomen beveelt of verbiedt de Bijbel christenen niet met betrekking tot specifieke politieke partijen of filosofieën. Gelovigen zijn echter verplicht elk aspect van een filosofie te verwerpen dat in strijd is met bijbelse idealen. De kritische rassentheorie is diep geworteld in wereldbeelden die totaal onverenigbaar zijn met de Bijbel.
Geestelijk hebben sommigen geprobeerd om kritische rassentheorie-principes op het christendom toe te passen. Dit omvat zelfs suggesties dat de christelijke kerk de kritische rassentheorie van de samenleving moet aannemen, anders predikt ze niet echt het evangelie. Bij het toepassen van de kritische rassentheorie op het geloof zijn sommigen zelfs nog verder gegaan door te suggereren dat "witheid", gedefinieerd in een unieke betekenis, een soort zonde is en onverenigbaar met redding. Met andere woorden, de kritische rassentheorie houdt in dat mensen in bepaalde etnisch/sociaal-economische groepen zich moeten 'bekeren' van een dergelijke status, boven en buiten andere zonden, om echt christen te zijn. Minder opruiend gebruik van de kritische rassentheorie sluit aan bij oudere beweringen dat bijbels geloof vaak wordt gepresenteerd als een 'religie van de blanke', of dat het christendom een progressieve theologie zou moeten volgen, vooral met betrekking tot gender en seksualiteit.
Hoewel ze niet noodzakelijkerwijs de kritische rassentheorie omarmen, hebben sommige christelijke groepen de moderne benadering van sociale rechtvaardigheid omarmd. Dit roept de zorg op dat niet-bijbelse voorkeuren legitieme geboden uit de Schrift zullen verdringen. Hoewel kritische rassentheorie niet identiek is aan sociale rechtvaardigheid, zijn de twee filosofieën nauw met elkaar verbonden in de moderne Amerikaanse cultuur. Christelijke organisaties die spreken over sociale rechtvaardigheid moeten voorzichtig zijn met de termen en veronderstellingen die deze discussies met zich meebrengen.
Voor zover het van toepassing is op geloof, christendom of spiritualiteit, is er geen enkele waarheid in de kritische rassentheorie. Dit wil niet zeggen dat zelfbenoemde christenen nooit racisme hebben begaan. Het betekent ook niet dat elke christen in Amerika onschuldig is aan het over het hoofd zien van lijdende mensen. Het betekent zeker niet dat gelovigen in de Verenigde Staten geen behoefte hebben om zichzelf te onderzoeken of verandering te zoeken.
De kritische rassentheorie schendt echter volledig een bijbels wereldbeeld door te suggereren dat mensen in wezen worden bepaald door hun ras of klasse, in plaats van door hun individuele handelingen en houdingen (Jeremia 31:31-34; Openbaring 20:11-13). Kritische rassentheorie legt ten onrechte de nadruk op intersectionele categorieën zoals geslacht, ras, seksuele voorkeur en economische status die verder gaan dan de eigen keuzes en verantwoordelijkheden van een persoon (Galaten 3:28). Kritische rassentheorie is ook in strijd met een bijbelse benadering van objectieve, absolute waarheid. Dit omvat voor een groot deel de suggestie dat de gevoelens van een "onderdrukker" belangrijker zijn dan wat de "onderdrukker" daadwerkelijk heeft gedaan of van plan is (1 Korintiërs 4:4; 10:29).
Zoals toegepast op spirituele zaken, vervangt de kritische rassentheorie een individuele, persoonlijke relatie met God in feite door een tribalistisch, etnocentrisch, collectivistisch systeem. Het legt ook sterk de nadruk op materiële en sociale concepten ten nadele van – of zelfs uitsluiting – van het ware evangelie. Wanneer en waar vooroordelen in de kerk worden aangetroffen, moeten ze worden aangepakt volgens de gezonde leer, niet volgens een inherent onbijbelse benadering zoals de kritische rassentheorie.
Bron: gotquestions
• Amerikaanse regering, wet, cultuur en samenleving zijn inherent en onontkoombaar racistisch.
• Iedereen, zelfs degenen zonder racistische opvattingen, bestendigt racisme door die structuren te ondersteunen.
• De persoonlijke perceptie van de onderdrukten - hun 'verhaal' - weegt zwaarder dan de acties of bedoelingen van anderen.
• Onderdrukte groepen zullen de nadelen nooit overwinnen totdat de racistische structuren zijn vervangen.
• Ras- of klassengroepen van onderdrukkers veranderen nooit uit altruïsme; ze veranderen alleen voor eigen voordeel.
• De toepassing van wetten en grondrechten moet verschillend zijn op basis van het ras of de klassengroep van de betrokken persoon(en).
Kortom, de kritische rassentheorie veronderstelt dat alles in de Amerikaanse samenleving door en door racistisch is, en dat minderheidsgroepen nooit gelijk zullen zijn totdat de Amerikaanse samenleving volledig is hervormd. Dit standpunt is uiterst controversieel, zelfs in seculiere kringen. Kritische rassentheorie wordt vaak voorgesteld als een oplossing voor blanke suprematie of blank nationalisme. Maar in de praktijk doet het in wezen niets anders dan het omkeren van de onderdrukten en onderdrukkende groepen.
Vanuit politiek oogpunt sluit de kritische rassentheorie nauw aan bij concepten als communisme, marxisme, nationalisme, progressivisme, intersectionaliteit en de moderne versie van sociale rechtvaardigheid. Strikt genomen beveelt of verbiedt de Bijbel christenen niet met betrekking tot specifieke politieke partijen of filosofieën. Gelovigen zijn echter verplicht elk aspect van een filosofie te verwerpen dat in strijd is met bijbelse idealen. De kritische rassentheorie is diep geworteld in wereldbeelden die totaal onverenigbaar zijn met de Bijbel.
Geestelijk hebben sommigen geprobeerd om kritische rassentheorie-principes op het christendom toe te passen. Dit omvat zelfs suggesties dat de christelijke kerk de kritische rassentheorie van de samenleving moet aannemen, anders predikt ze niet echt het evangelie. Bij het toepassen van de kritische rassentheorie op het geloof zijn sommigen zelfs nog verder gegaan door te suggereren dat "witheid", gedefinieerd in een unieke betekenis, een soort zonde is en onverenigbaar met redding. Met andere woorden, de kritische rassentheorie houdt in dat mensen in bepaalde etnisch/sociaal-economische groepen zich moeten 'bekeren' van een dergelijke status, boven en buiten andere zonden, om echt christen te zijn. Minder opruiend gebruik van de kritische rassentheorie sluit aan bij oudere beweringen dat bijbels geloof vaak wordt gepresenteerd als een 'religie van de blanke', of dat het christendom een progressieve theologie zou moeten volgen, vooral met betrekking tot gender en seksualiteit.
Hoewel ze niet noodzakelijkerwijs de kritische rassentheorie omarmen, hebben sommige christelijke groepen de moderne benadering van sociale rechtvaardigheid omarmd. Dit roept de zorg op dat niet-bijbelse voorkeuren legitieme geboden uit de Schrift zullen verdringen. Hoewel kritische rassentheorie niet identiek is aan sociale rechtvaardigheid, zijn de twee filosofieën nauw met elkaar verbonden in de moderne Amerikaanse cultuur. Christelijke organisaties die spreken over sociale rechtvaardigheid moeten voorzichtig zijn met de termen en veronderstellingen die deze discussies met zich meebrengen.
Voor zover het van toepassing is op geloof, christendom of spiritualiteit, is er geen enkele waarheid in de kritische rassentheorie. Dit wil niet zeggen dat zelfbenoemde christenen nooit racisme hebben begaan. Het betekent ook niet dat elke christen in Amerika onschuldig is aan het over het hoofd zien van lijdende mensen. Het betekent zeker niet dat gelovigen in de Verenigde Staten geen behoefte hebben om zichzelf te onderzoeken of verandering te zoeken.
De kritische rassentheorie schendt echter volledig een bijbels wereldbeeld door te suggereren dat mensen in wezen worden bepaald door hun ras of klasse, in plaats van door hun individuele handelingen en houdingen (Jeremia 31:31-34; Openbaring 20:11-13). Kritische rassentheorie legt ten onrechte de nadruk op intersectionele categorieën zoals geslacht, ras, seksuele voorkeur en economische status die verder gaan dan de eigen keuzes en verantwoordelijkheden van een persoon (Galaten 3:28). Kritische rassentheorie is ook in strijd met een bijbelse benadering van objectieve, absolute waarheid. Dit omvat voor een groot deel de suggestie dat de gevoelens van een "onderdrukker" belangrijker zijn dan wat de "onderdrukker" daadwerkelijk heeft gedaan of van plan is (1 Korintiërs 4:4; 10:29).
Zoals toegepast op spirituele zaken, vervangt de kritische rassentheorie een individuele, persoonlijke relatie met God in feite door een tribalistisch, etnocentrisch, collectivistisch systeem. Het legt ook sterk de nadruk op materiële en sociale concepten ten nadele van – of zelfs uitsluiting – van het ware evangelie. Wanneer en waar vooroordelen in de kerk worden aangetroffen, moeten ze worden aangepakt volgens de gezonde leer, niet volgens een inherent onbijbelse benadering zoals de kritische rassentheorie.
Bron: gotquestions