English

Een dispensatie is een manier om dingen te ordenen - een administratie, een systeem of een management. In de theologie is een bedeling de goddelijke bediening van een tijdsperiode; elke bedeling is een door God aangewezen tijdperk. Dispensationalisme is een theologisch systeem dat deze tijdperken erkent die door God zijn ingesteld om de zaken van de wereld te regelen. Dispensationalisme heeft twee primaire kenmerken: 1) een consequent letterlijke interpretatie van de Schrift, in het bijzonder Bijbelse profetie, en 2) een visie op het unieke karakter van Israël, los van de kerk in Gods programma. Klassiek dispensationalisme telt zeven dispensaties in Gods plan voor de mensheid. Dispensationalisten beschouwen een letterlijke interpretatie van de Bijbel als de beste hermeneutiek. De letterlijke interpretatie geeft elk woord de betekenis die het in het dagelijks gebruik normaal zou hebben. Er wordt natuurlijk rekening gehouden met symbolen, stijlfiguren en typen. Het is duidelijk dat zelfs symbolen en figuurlijke uitspraken een letterlijke betekenis hebben. Dus als de Bijbel bijvoorbeeld spreekt over "duizend jaar" in Openbaring 20, interpreteren dispensationalisten het als een letterlijke periode van 1000 jaar (de bedeling van het Duizendjarig Koninkrijk), aangezien er geen dwingende reden is om het anders uit te leggen. Er zijn minstens twee redenen waarom letterlijkheid de beste manier is om de Schrift te bekijken. Ten eerste, filosofisch gezien, vereist het doel van de taal zelf dat we woorden letterlijk interpreteren. Taal werd door God gegeven om te kunnen communiceren. De tweede reden is bijbels. Elke profetie over Jezus Christus in het Oude Testament werd letterlijk vervuld. Jezus' geboorte, bediening, dood en opstanding gebeurden allemaal precies zoals het Oude Testament had voorspeld. De profetieën waren letterlijk. Er is geen niet-letterlijke vervulling van messiaanse profetieën in het Nieuwe Testament. Dit pleit sterk voor de letterlijke methode. Als er geen letterlijke interpretatie wordt gebruikt bij het bestuderen van de Bijbel, is er geen objectieve maatstaf om de Bijbel te begrijpen. Iedereen zou de Bijbel naar eigen inzicht kunnen interpreteren. Bijbelse interpretatie zou overgaan in "wat deze passage tegen mij zegt" in plaats van "de Bijbel zegt". Helaas is dit al het geval in veel van wat tegenwoordig Bijbelstudie wordt genoemd. Dispensationele theologie leert dat er twee verschillende volkeren van God zijn: Israël en de gemeente. Dispensationalisten geloven dat redding altijd door genade is geweest, door geloof alleen - in God in het Oude Testament en specifiek in God de Zoon in het Nieuwe Testament. Dispensationalisten zijn van mening dat de gemeente Israël niet heeft vervangen in Gods programma en dat de beloften van het Oude Testament aan Israël niet zijn overgedragen aan de gemeente. Het dispensationalisme leert dat de beloften die God in het Oude Testament aan Israël deed (land, nakomelingen en zegeningen) uiteindelijk vervuld zullen worden in de periode van 1000 jaar waarover in Openbaring 20 wordt gesproken. Dispensationalisten geloven dat, net zoals God in het huidige tijdperk is. Zijn aandacht op de gemeente gericht, zal Hij in de toekomst zijn aandacht weer op Israël richten (zie Romeinen 9–11 en Daniël 9:24).

Dispensationalisten begrijpen dat de Bijbel zeven dispensaties telt: 

• Onschuld (Genesis 1: 1—3: 7) 
• Geweten (Genesis 3: 8-8: 22) 
• Menselijke regering (Genesis 9: 1-11: 32) 
• Belofte (Genesis 12: 1 - Exodus 19:25) 
• Wet (Exodus 20: 1 - Handelingen 2: 4) 
• Genade (Handelingen 2: 4 - Openbaring 20: 3) 
• Duizendjarig Koninkrijk (Openbaring 20: 4–6)
  
  

Nogmaals, deze bedelingen zijn geen wegen naar verlossing, maar manieren waarop God met de mens omgaat. Elke bedeling bevat een herkenbaar patroon van hoe God werkte met mensen die in een specifieke bedeling leefden. Dat patroon is 1) een verantwoordelijkheid, 2) een mislukking, 3) een oordeel en 4) genade om verder te gaan. Dispensationalisme, als een systeem, resulteert in een premillenniale interpretatie van Christus' wederkomst en gewoonlijk een pre-tribulationistische interpretatie van de opname van de gemeente. Samenvattend, dispensationalisme is een theologisch systeem dat de letterlijke interpretatie van Bijbelse profetie benadrukt, een onderscheid erkent tussen Israël en de gemeente, en de Bijbel indeelt in verschillende dispensaties of administraties.

Persoonlijk onderscheid ik de volgende dispensaties naar Gods geografische aandacht:

1. wereld (Genesis 1-11)
2. Israël (Genesis 12 - Handelingen 2:4)
3. wereld, kerktijdperk (Handelingen 2:4 - opname van de kerk en start van de verdrukking)
4. Israël, 7-jarige verdrukking
5. wereld, Duizendjarig Koninkrijk, laatste oordeel en eeuwigheid